Zwiększać

Odnosi się do tego, czy głośnik obsługuje jednoczesne wejście wielokanałowe, czy posiada interfejs wyjściowy dla pasywnych głośników przestrzennych, czy posiada funkcję wejścia USB itp. Liczba subwooferów, które można podłączyć do zewnętrznych głośników przestrzennych, jest również jednym z kryteriów pomiaru wydajności rozbudowy. Interfejsy standardowych głośników multimedialnych obejmują głównie interfejsy analogowe i interfejsy USB. Inne, takie jak interfejsy światłowodowe i innowacyjne interfejsy cyfrowe, nie są zbyt powszechne.

Efekt dźwiękowy

Bardziej popularne technologie sprzętowych efektów dźwiękowych 3D obejmują SRS, APX, Spatializer 3D, Q-SOUND, Virtaul Dolby i Ymersion. Chociaż mają różne metody implementacji, wszystkie mogą sprawić, że ludzie odczują oczywiste trójwymiarowe efekty pola dźwiękowego. Pierwsze trzy są bardziej powszechne. Wykorzystują teorię rozszerzonego stereo, która polega na dodatkowym przetwarzaniu sygnału dźwiękowego przez obwód, tak aby słuchacz miał wrażenie, że kierunek obrazu dźwiękowego jest rozszerzony na zewnątrz dwóch głośników, co poszerza obraz dźwiękowy i sprawia, że ludzie mają poczucie przestrzeni i trójwymiarowości, co skutkuje szerszym efektem stereo. Ponadto istnieją dwie technologie poprawy dźwięku: aktywna technologia serwomechanizmu elektromechanicznego (zasadniczo wykorzystująca zasadę rezonansu Helmholtza), technologia systemu reprodukcji dźwięku plateau o wysokiej rozdzielczości BBE oraz technologia „faksu fazowego”, które również mają pewien wpływ na poprawę jakości dźwięku. W przypadku głośników multimedialnych technologie SRS i BBE są łatwiejsze do wdrożenia i mają dobre efekty, które mogą skutecznie poprawić wydajność głośników.

Ton

Odnosi się do sygnału o określonej i zazwyczaj stabilnej długości fali (wysokości), potocznie mówiąc, do tonu dźwięku. Zależy on głównie od długości fali. Na dźwięk o krótkiej długości fali ludzkie ucho reaguje wysokim tonem, natomiast na dźwięk o długiej długości fali – niskim. Zmiana wysokości dźwięku wraz z długością fali jest zasadniczo logarytmiczna. Różne instrumenty grają tę samą nutę, chociaż ich barwa jest inna, ale ich wysokość jest taka sama, czyli fala podstawowa dźwięku jest taka sama.

Tembr

Percepcja jakości dźwięku to również cecha charakterystyczna jednego dźwięku, która odróżnia go od innych. Gdy różne instrumenty grają ten sam dźwięk, ich barwa może się znacznie różnić. Dzieje się tak, ponieważ ich fale podstawowe są takie same, ale składowe harmoniczne są zupełnie inne. Zatem barwa dźwięku nie tylko zależy od fali podstawowej, ale jest również ściśle powiązana z harmonicznymi, które są integralną częścią fali podstawowej. To sprawia, że każdy instrument muzyczny i każda osoba mają inną barwę dźwięku. Jednak rzeczywisty opis jest bardziej subiektywny i może wydawać się dość tajemniczy.

Dynamiczny

Stosunek najmocniejszego do najsłabszego dźwięku, wyrażony w dB. Na przykład, pasmo ma zakres dynamiki 90 dB, co oznacza, że najsłabsza część ma o 90 dB mniejszą moc niż najgłośniejsza. Zakres dynamiki to stosunek mocy i nie ma nic wspólnego z bezwzględnym poziomem dźwięku. Jak wspomniano wcześniej, zakres dynamiki różnych dźwięków w naturze jest również bardzo zmienny. Ogólny sygnał mowy wynosi zaledwie około 20–45 dB, a zakres dynamiki niektórych symfonii może sięgać 30–130 dB lub więcej. Jednak ze względu na pewne ograniczenia, zakres dynamiki systemu dźwiękowego rzadko osiąga zakres dynamiki zespołu. Szum własny urządzenia rejestrującego określa najsłabszy dźwięk, który można zarejestrować, podczas gdy maksymalna pojemność sygnału (poziom zniekształceń) systemu ogranicza najsilniejszy dźwięk. Zazwyczaj zakres dynamiki sygnału dźwiękowego jest ustawiony na 100 dB, więc zakres dynamiki sprzętu audio może osiągnąć 100 dB, co jest bardzo dobrym wynikiem.

Całkowite harmoniczne

Odnosi się do dodatkowych składowych harmonicznych sygnału wyjściowego, spowodowanych przez składowe nieliniowe w porównaniu z sygnałem wejściowym, gdy źródło sygnału audio przechodzi przez wzmacniacz mocy. Zniekształcenia harmoniczne wynikają z faktu, że system nie jest całkowicie liniowy i wyrażamy je jako procent średniej kwadratowej nowo dodanej całkowitej składowej harmonicznej do wartości skutecznej sygnału oryginalnego.