W implementacji dźwięku przestrzennego zarówno Dolby AC3, jak i DTS mają tę cechę, że wymagają wielu głośników podczas odtwarzania.Jednak ze względu na cenę i przestrzeń niektórzy użytkownicy, na przykład użytkownicy komputerów multimedialnych, nie mają wystarczającej liczby głośników.W tej chwili potrzebna jest technologia, która będzie w stanie przetwarzać sygnały wielokanałowe i odtwarzać je w dwóch równoległych głośnikach, dzięki czemu ludzie poczują efekt dźwięku przestrzennego.Jest to technologia wirtualnego dźwięku przestrzennego.Angielska nazwa wirtualnego dźwięku przestrzennego to Virtual surround, zwana także symulowanym dźwiękiem przestrzennym.Ludzie nazywają tę technologię niestandardową technologią dźwięku przestrzennego.

Niestandardowy system dźwięku przestrzennego oparty jest na dwukanałowym stereo bez dodawania kanałów i głośników.Sygnał pola dźwiękowego jest przetwarzany przez obwód, a następnie emitowany, dzięki czemu słuchacz może poczuć, że dźwięk dochodzi z wielu kierunków i wytwarza symulowane pole stereo.Wartość wirtualnego dźwięku przestrzennego Wartość technologii wirtualnego dźwięku przestrzennego polega na użyciu dwóch głośników w celu symulacji efektu dźwięku przestrzennego.Chociaż nie można go porównać z prawdziwym kinem domowym, efekt jest w porządku w najlepszej pozycji odsłuchowej.Jego wadą jest to, że generalnie nie da się go słuchać.Wymagania dotyczące lokalizacji dźwięku są wysokie, dlatego zastosowanie tej technologii wirtualnego dźwięku przestrzennego w słuchawkach jest dobrym wyborem.

W ostatnich latach ludzie zaczęli badać wykorzystanie najmniejszej liczby kanałów i najmniejszej liczby głośników do tworzenia trójwymiarowego dźwięku.Ten efekt dźwiękowy nie jest tak realistyczny, jak w przypadku dojrzałych technologii dźwięku przestrzennego, takich jak DOLBY.Jednak ze względu na niską cenę technologia ta jest coraz częściej stosowana we wzmacniaczach mocy, telewizorach, samochodowym sprzęcie audio i multimediach AV.Technologia ta nazywana jest niestandardową technologią dźwięku przestrzennego.Niestandardowy system dźwięku przestrzennego oparty jest na dwukanałowym stereo bez dodawania kanałów i głośników.Sygnał pola dźwiękowego jest przetwarzany przez obwód, a następnie emitowany, dzięki czemu słuchacz może poczuć, że dźwięk dochodzi z wielu kierunków i wytwarza symulowane pole stereo.

Zasada wirtualnego dźwięku przestrzennego Kluczem do realizacji wirtualnego dźwięku przestrzennego Dolby jest wirtualne przetwarzanie dźwięku.Specjalizuje się w przetwarzaniu kanałów dźwięku przestrzennego w oparciu o akustykę fizjologiczną człowieka i zasady psychoakustyczne, tworząc iluzję, że źródło dźwięku przestrzennego dochodzi z tyłu lub z boku słuchacza.Zastosowano kilka efektów opartych na zasadach ludzkiego słuchu.Efekt binauralny.Brytyjski fizyk Rayleigh odkrył w drodze eksperymentów w 1896 r., że w obu uszach ludzkich występują różnice czasowe (0,44–0,5 mikrosekundy), różnice w natężeniu dźwięku i różnice fazowe w przypadku dźwięków bezpośrednich z tego samego źródła dźwięku.Na podstawie tych maleńkich można określić czułość słuchu ludzkiego ucha. Różnica może dokładnie określić kierunek dźwięku i określić lokalizację źródła dźwięku, ale ograniczyć się może jedynie do określenia źródła dźwięku w kierunku poziomym z przodu i nie może rozwiązać problemu lokalizacji trójwymiarowego źródła dźwięku przestrzennego.

Efekt uszny.Ludzkie małżowina uszna odgrywa ważną rolę w odbijaniu fal dźwiękowych i kierunku przestrzennych źródeł dźwięku.Dzięki temu efektowi można określić trójwymiarowe położenie źródła dźwięku.Efekty filtrowania częstotliwości w uchu ludzkim.Mechanizm lokalizacji dźwięku w uchu ludzkim jest powiązany z częstotliwością dźwięku.Bas 20-200 Hz lokalizowany jest na podstawie różnicy faz, średni zakres 300-4000 Hz jest lokalizowany na podstawie różnicy natężenia dźwięku, a góra na podstawie różnicy czasu.W oparciu o tę zasadę można analizować różnice w języku i tonach muzycznych w odtwarzanym dźwięku oraz stosować różne zabiegi w celu zwiększenia wrażenia przestrzennego.Funkcja przenoszenia związana z głową.Ludzki układ słuchowy wytwarza różne widma dźwięków dochodzących z różnych kierunków, a tę charakterystykę widma można opisać za pomocą funkcji przenoszenia związanej z głową (HRT).Podsumowując, przestrzenne położenie ucha ludzkiego obejmuje trzy kierunki: poziomy, pionowy oraz przód i tył.

Pozycjonowanie poziome opiera się głównie na uszach, ustawienie pionowe opiera się głównie na muszli nausznej, natomiast ustawienie z przodu i z tyłu oraz percepcja pola dźwięku przestrzennego opierają się na funkcji HRTF.W oparciu o te efekty wirtualny dźwięk przestrzenny Dolby sztucznie tworzy ten sam stan fali dźwiękowej, co rzeczywiste źródło dźwięku w ludzkim uchu, umożliwiając ludzkiemu mózgowi wytwarzanie odpowiednich obrazów dźwiękowych w odpowiedniej orientacji przestrzennej.