W implementacji dźwięku przestrzennego zarówno Dolby AC3, jak i DTS mają tę cechę, że wymagają wielu głośników podczas odtwarzania. Jednak ze względu na cenę i przestrzeń niektórzy użytkownicy, tacy jak użytkownicy komputerów multimedialnych, nie mają wystarczającej liczby głośników. W tej chwili potrzebna jest technologia, która może przetwarzać sygnały wielokanałowe i odtwarzać je w dwóch równoległych głośnikach, dzięki czemu ludzie poczują efekt dźwięku przestrzennego. Jest to technologia wirtualnego dźwięku przestrzennego. Angielska nazwa wirtualnego dźwięku przestrzennego to Virtual Surround, nazywany również Simulated Surround. Ludzie nazywają tę technologię niestandardową technologią dźwięku przestrzennego.

Niestandardowy system dźwięku przestrzennego opiera się na dwukanałowym stereo bez dodawania kanałów i głośników. Sygnał pola dźwiękowego jest przetwarzany przez obwód, a następnie nadawany, dzięki czemu słuchacz może poczuć, że dźwięk pochodzi z wielu kierunków i wytwarza symulowane pole stereo. Wartość wirtualnego dźwięku przestrzennego Wartość technologii wirtualnego dźwięku przestrzennego polega na użyciu dwóch głośników do symulacji efektu dźwięku przestrzennego. Chociaż nie można go porównać z prawdziwym kinem domowym, efekt jest w porządku w najlepszej pozycji odsłuchowej. Jego wadą jest to, że jest on ogólnie niezgodny ze słuchaniem. Wymagania dotyczące pozycji dźwięku są wysokie, więc zastosowanie tej technologii wirtualnego dźwięku przestrzennego w słuchawkach jest dobrym wyborem.

W ostatnich latach ludzie zaczęli badać wykorzystanie najmniejszej liczby kanałów i głośników do tworzenia dźwięku trójwymiarowego. Ten efekt dźwiękowy nie jest tak realistyczny, jak dojrzałe technologie dźwięku przestrzennego, takie jak DOLBY. Jednak ze względu na niską cenę technologia ta jest coraz częściej stosowana we wzmacniaczach mocy, telewizorach, car audio i multimediach AV. Technologia ta nazywana jest niestandardową technologią dźwięku przestrzennego. Niestandardowy system dźwięku przestrzennego opiera się na dwukanałowym stereo bez dodawania kanałów i głośników. Sygnał pola dźwiękowego jest przetwarzany przez obwód, a następnie nadawany, dzięki czemu słuchacz może poczuć, że dźwięk pochodzi z wielu kierunków i wytwarza symulowane pole stereo.

Zasada wirtualnego dźwięku przestrzennego Kluczem do realizacji wirtualnego dźwięku przestrzennego Dolby Surround jest wirtualne przetwarzanie dźwięku. Specjalizuje się w przetwarzaniu kanałów dźwięku przestrzennego w oparciu o fizjologiczną akustykę człowieka i zasady psychoakustyczne, tworząc iluzję, że źródło dźwięku przestrzennego pochodzi z tyłu lub z boku słuchacza. Stosuje się kilka efektów opartych na zasadach ludzkiego słuchu. Efekt binauralny. Brytyjski fizyk Rayleigh odkrył poprzez eksperymenty w 1896 r., że dwa ludzkie uszy mają różnice czasowe (0,44-0,5 mikrosekundy), różnice intensywności dźwięku i różnice fazowe dla dźwięków bezpośrednich z tego samego źródła dźwięku. Czułość słuchu ludzkiego ucha można określić na podstawie tych drobnych Różnica może dokładnie określić kierunek dźwięku i określić lokalizację źródła dźwięku, ale może być ograniczona tylko do określenia źródła dźwięku w kierunku poziomym z przodu i nie może rozwiązać pozycjonowania trójwymiarowego przestrzennego źródła dźwięku.

Efekt uszny. Ludzki małżowina uszna odgrywa ważną rolę w odbijaniu fal dźwiękowych i kierunku przestrzennych źródeł dźwięku. Dzięki temu efektowi można określić trójwymiarową pozycję źródła dźwięku. Efekty filtrowania częstotliwości ludzkiego ucha. Mechanizm lokalizacji dźwięku ludzkiego ucha jest związany z częstotliwością dźwięku. Bas 20-200 Hz jest zlokalizowany na podstawie różnicy faz, średni zakres 300-4000 Hz jest zlokalizowany na podstawie różnicy intensywności dźwięku, a sopran jest zlokalizowany na podstawie różnicy czasu. Na podstawie tej zasady można analizować różnice w tonach językowych i muzycznych w odtwarzanym dźwięku, a także stosować różne metody w celu zwiększenia poczucia dźwięku przestrzennego. Funkcja przenoszenia związana z głową. Ludzki układ słuchowy wytwarza różne widma dla dźwięków z różnych kierunków, a tę charakterystykę widma można opisać za pomocą funkcji przenoszenia związanej z głową (HRT). Podsumowując, przestrzenne pozycjonowanie ludzkiego ucha obejmuje trzy kierunki: poziomy, pionowy oraz przedni i tylny.

Pozycjonowanie poziome opiera się głównie na uszach, pozycjonowanie pionowe opiera się głównie na muszli usznej, a pozycjonowanie przednie i tylne oraz percepcja pola dźwięku przestrzennego opierają się na funkcji HRTF. Na podstawie tych efektów wirtualny dźwięk przestrzenny Dolby sztucznie tworzy ten sam stan fali dźwiękowej, co rzeczywiste źródło dźwięku w uchu człowieka, umożliwiając ludzkiemu mózgowi wytwarzanie odpowiednich obrazów dźwiękowych w odpowiedniej orientacji przestrzennej.