1. Głośnik magnetyczny ma elektromagnes z ruchomym rdzeniem żelaznym pomiędzy dwoma biegunami magnesu trwałego. Gdy w cewce elektromagnesu nie ma prądu, ruchomy rdzeń żelazny jest przyciągany przez przyciąganie fazowe dwóch biegunów magnetycznych magnesu trwałego i pozostaje nieruchomy w środku; Gdy prąd przepływa przez cewkę, ruchomy rdzeń żelazny jest namagnesowany i staje się magnesem sztabkowym. Wraz ze zmianą kierunku prądu zmienia się również odpowiednio biegunowość magnesu sztabkowego, tak że ruchomy rdzeń żelazny obraca się wokół punktu podparcia, a drgania ruchomego rdzenia żelaznego są przenoszone ze wspornika na membranę (stożek papierowy), aby popchnąć powietrze do drgań termicznych.

2. Głośnik elektrostatyczny Jest to głośnik, który wykorzystuje siłę elektrostatyczną dodaną do płyty kondensatora. Pod względem struktury jest również nazywany głośnikiem kondensatorowym, ponieważ elektrody dodatnie i ujemne znajdują się naprzeciw siebie. Dwa grube i twarde materiały są używane jako stałe płyty, które mogą przenosić dźwięk przez płyty, a środkowa płyta jest wykonana z cienkich i lekkich materiałów jako membrany (takich jak membrany aluminiowe). Zamocuj i dokręć wokół membrany i zachowaj znaczną odległość od stałego bieguna. Nawet na dużej membranie nie będzie kolidować ze stałym biegunem.
3. Głośniki piezoelektryczne Głośnik, który wykorzystuje odwrotny efekt piezoelektryczny materiałów piezoelektrycznych, nazywany jest głośnikiem piezoelektrycznym. Zjawisko polegające na tym, że dielektryk (taki jak kwarc, winian potasowo-sodowy i inne kryształy) ulega polaryzacji pod wpływem ciśnienia, powodując różnicę potencjałów między dwoma końcami powierzchni, co nazywa się „efektem piezoelektrycznym”. Jego odwrotny efekt, czyli sprężyste odkształcenie dielektryka umieszczonego w polu elektrycznym, nazywa się „odwrotnym efektem piezoelektrycznym” lub „elektrostrykcją”.